Tabula Rasa – Kristen Lippert-Martin

Doświadczenia życiowe składają się z dobrych i złych wspomnień. A co jeśli byłoby możliwe wymazanie tych traumatycznych? Tabula Rasa – czysta karta.

Ostatni etap pozbywania się przeszłości z głowy nastoletniej Sary. W trakcie operacji w budynku dochodzi do awarii. Od tego momentu coś się zmienia. Co tak naprawdę robi Sara w zamkniętym ośrodku?

Temat wspomnień w literaturze jest znany i chętnie wykorzystywany. W końcu całe życie składa się z przeszłości, to właśnie z niej bierze się doświadczenie życiowe – uczuć, emocji, reakcji na otoczenie. Życie jest sumą wszystkich zdarzeń, napotkanych osób, myśli, słów niewypowiedzianych i czynów, na które nigdy nie odważyliśmy.

Jak wspomnienia definiują człowieka? Jak wyglądałoby życie bez nich? Jak dopasować uczucia i emocje do danych przeżyć?

— Ale ja nie narodziłam się na nowo. Odebranie mi wspomnień niczego mi nie dało. Ani wolności, ani spokoju, ani niczego, co mógłbyś tam sobie wyobrazić. Uwierz mi, nie chciałbyś się czuć tak, jak ja się czuję. To coś koszmarnego.
— Dlaczego?
— Zanim zaczęłam odzyskiwać swoje wspomnienia, czułam się nikim.
— Tak właśnie chciałbym się poczuć. Chciałbym nic nie czuć.
— Nie powiedziałam, że nic nie czułam. Powiedziałam, że czułam się nikim. […]. Kiedy odbierasz człowiekowi wspomnienia, odbierasz mu również tożsamość. Możesz sądzić, że czujesz się lepiej, ale wcale tak nie jest. Jest cię mniej, niż było kiedyś. [s.212]

Na te pytania starała się odpowiedzieć również Suzanne Young w Pladze samobójców, choć to zupełnie inna historia, jednak zahacza o podobny temat, jakim są wspomnienia i pozbywanie się traumatycznych przeżyć dla dobra jednostki jak i ogółu. Jednak tam działał rząd i problem był ogólnoświatowy, w Tabula Rasa zaś wszystko dzieje się za zamkniętymi drzwiami.

Tabula Rasa jest dobrym thrillerem młodzieżowym, jednak nie najlepszym. Kristen Lippert-Martin gładko prowadzi narrację i historię nastoletniej Sary, jednak nie zrobiła nic, by jej książka została zapamiętana na dłużej. Bardziej przypadła mi do gustu wcześniej wspominana Plaga samobójców, bo choć obie powieści trzymały w napięciu, to jednak Suzanne Young zrobiła to lepiej.

W obu książkach znaleźć można również wątek romantyczny. I w obu z nich na szczęście nie jest nachalny ani przesłodzony, choć muszę przyznać, że nie wiem, jak to wygląda w kontynuacji Plagi samobójców, ponieważ jak na razie miałam okazję przeczytać tylko pierwszy tom.

Lippert-Martin napisała dobry thriller psychologiczny dla młodzieży. Tabula Rasa może nie jest niczym odkrywczym, ale plusy należą się za jeden tom, motyw wspomnień i czystej karty.

Egzemplarz do recenzji udostępniło wydawnictwo YA!